Werken in de Rotterdamse haven

De Rotterdamse haven is een plek om trots op te zijn, maar waar zijn we precies trots op? Niet iedereen heeft door wat zich precies achter die havenpoorten afspeelt en hoe belangrijk de bijdrage is die de haven levert aan de wereld van morgen. Mensen die er werken omschrijven de haven als een wereld vol verwondering en de eerste keer dat zij door de havenpoorten zijn gegaan, staat gegrift in het geheugen.

Ook voor Jolinda, Mohamed, Manuela, Dennis en Erwin, medewerkers bij Mourik, divisie Industry. Dit familiebedrijf speelt een rol in het industrieel onderhoud van verschillende industriële sectoren in onder andere petrochemie, energieopwekking en staalindustrie. Zij zijn pioniers van de toekomst in onze haven en delen graag hun verhalen over deze dynamische wereld.

Erwin Hofland (35), Manager New Product Development

“Ik ben altijd onder de indruk geweest van de samenhang van onze wereld. Dat begon toen ik als kind steeds meer besefte hoe alles op elkaar is afgestemd en als geheel in elkaar past. Ik vind het echt fascinerend hoe mensen in staat zijn om technologieën te bedenken die dan ook samenwerken. Ga bijvoorbeeld eens na wat voor keten aan technologie er nodig is om uiteindelijk energie op te kunnen wekken. Ik heb echt waardering voor de bedenkers van dat soort uitvindingen.”

“De haven, met al die verschillende terminals en activiteiten, is van dit alles natuurlijk een zeer goed voorbeeld. Mensen, materieel, het water en technologie werken samen en dat inspireert me. Bij Mourik heb ik de mogelijkheid om zelf nieuwe technologieën te onderzoeken en te ontwikkelen. Je kunt je voorstellen dat dat supergaaf is. Als manager new product development krijg ik een klantvraag of probleemstelling. Met mijn team heb ik de vrijheid om daarmee aan de slag te gaan.”

“Neem bijvoorbeeld een tank die niet of heel lastig te reinigen is met een bestaande methode. Toch moet die schoon en het liefst zo duurzaam mogelijk. Samen met het team ontwikkelen we dan een nieuwe technologie die een oplossing kan bieden. We beginnen met sparren en schetsen met elkaar om tot een conceptontwerp te komen. Specialisten die we bij Mourik in huis hebben, denken daarbij mee en bepalen met ons wat haalbaar is. Als de technologie eenmaal ontwikkeld en getest is, zijn we erbij in het veld tijdens de uitvoering om te zien hoe het in de praktijk werkt en wat de gebruikers ervan vinden.” “Daarnaast kijken we naar de toekomstige technologieën, want we willen natuurlijk dat Mourik voorop blijft lopen. Zo zijn we bezig met het ontwikkelen van technieken die ervoor zorgen dat er geen water meer gebruikt hoeft te worden bij het reinigen. Dat voorkomt watergebruik en je hebt geen afvalwater meer, wat beter is voor het milieu. Persoonlijk vind ik dat ook een belangrijk vraagstuk. Ik besef dat de industrie veel impact heeft op het milieu, maar binnen Mourik doen we wat we kunnen om de belasting op de omgeving zo veel mogelijk te beperken.” “Bij nieuwe technologieën en ontwikkelingen komen altijd uitdagingen kijken. Je moet het vaak opnemen tegen een bestaande werkwijze waar medewerkers al aan gewend zijn en dat vergt soms een lange adem. Ik begrijp hen trouwens wel, want ook ik betrap me wel eens op de gedachte: we doen het al heel lang zo en dat gaat toch prima? Het winnen van vertrouwen door te laten zien dat nieuwe technologieën daadwerkelijk beter zijn, blijft een boeiende taak. De sleutel ligt in het meekrijgen van mensen door hen te betrekken en te tonen dat innovatie de weg naar de toekomst is.”

Dennis Scholte (53), Manager Procesverbetering en Training

“De haven wordt vaak alleen geassocieerd met bootjes en grote containters. Mensen herkennen de vrachtwagens en grote namen als Shell, maar het echte verhaal achter die poorten blijft vaak verborgen. Ik vind het een enorm inspire.rende plek die continu groeit. Er liggen tal van kansen voor iedereen die ze durft te grijpen.” Dat weet ik nu, maar voor ik hier kwam werken had ik een beetje hetzelfde beeld. Ik was toen eigenaar van een zorggerelateerd taxibedrijf waar we de planning helemaal hadden gedigitaliseerd. Als Vlaardingenaar woonde ik bijna onder de rook van de haven, maar ik had geen idee van wat er allemaal speelde. Pas toen ik er kwam werken ontdekte ik hoeveel spullen die we dagelijks gebruiken, van benzine tot kleding en telefoons, via de industrie of de haven bij ons terecht komen.”

“In 2017 vertelde een relatie van mij dat Mourik een uit.daging had in het digitaliseren van een planningsvraagstuk. Dat proces was vergelijkbaar met wat ik al deed en ik was wel toe aan een nieuwe uitdaging, dus ik koos ervoor om hier te gaan werken. Nu ben ik verantwoordelijk voor het digitale planningsproces. Met behulp van planningssoftware zorgen we dat medewerkers en materieel op basis van wat ze kunnen en wanneer ze beschikbaar zijn op de juiste plek worden ingezet. Vaak is dat een hele puzzel en als dat dan past, geeft dat een goed gevoel.” “Bij het maken van zo’n planning is veiligheid het allerbelangrijkst. Je wil dat iedereen aan het eind van zijn werkdag veilig thuiskomt en daarom spijkeren alle medewerkers die in de industriële reiniging werken elke drie tot vijf jaar hun kennis bij. Voor.heen werd die opleiding extern verzorgd, terwijl wij eigenlijk alles in huis hebben om mensen zelf op te leiden. Al een aantal jaar zijn wij gecertificeerd door de Stichting Industrieel Reinigen. Samen met mijn team van opleiders zorgen we dat gedurende de dalmomenten, de momenten dat het niet zo druk is op de werkplaats, ons personeel de kennis kan bijspijkeren om ingezet te worden. “Stap voor stap omarmen we ook de digitalisering. Dat is meteen ook een uitdaging, en uitdagingen maken mijn werk weer extra leuk, vind ik. Mensen werken hier met sleutels en bouten, niet met een iPad. Omdat Mourik een familiebedrijf is, zijn mensen hier vaak heel loyaal en werken ze hier lang. Dat is mooi, maar dat betekent ook dat ze al lang met dezelfde processen werken en dingen op dezelfde manier doen. Het is dan een uitdaging om hen mee te krijgen in de steeds digitaler wordende wereld.” Voor ik hier kwam werken wist ik niet wat de haven voor mij in petto zou hebben, maar nu geniet ik hier nog steeds. Ik merk dat veel collega’s hier ook lang blijven hangen, omdat hier heel veel verschillende takken van sport te ontdekken zijn. De haven heeft zo veel meer te bieden dan je op het eerste gezicht zou denken.”

Mohamed Smaili (37), Sitemanager

“Geboren en getogen in Rotterdam-West, kwam ik een beetje vanzelf – uit gemak – op de hts terecht, want die was om de hoek. Zo kwam ik in de techniek te werken, maar gelukkig merkte ik al snel dat dat goed bij me paste. Na mijn studie ging ik meteen aan de slag bij Mourik, via een traineeship, maar dat ging zo goed dat ik die niet heb afgemaakt; na een aantal maanden was ik al hoofduitvoerder op een onderhoudslocatie.”

“Sinds anderhalf jaar werk ik als sitemanager en geef ik leiding aan een team van bijna 140 medewerkers. Zij voeren onderhoud uit in fabrieken in de haven en ik zorg dat dat goed en veilig verloopt. Wat ik daar zo gaaf aan vind, is dat je echt een team bent, een familie, en die bestaat uit heel verschillende mensen, maar heeft wel een gemeenschappelijk doel. En als je dat bereikt geeft dat een vet gevoel met je team.”

“Al bij mijn sollicitatiegesprek kreeg ik een soort familiegevoel; ik sprak met niet met een manager in een mooi pak, maar met iemand in dagelijkse kleding die zelf net op de werkplaats was geweest. Het werd me toen meteen duidelijk dat je hier je ding kunt doen, alsof ik in die eerste ontmoeting al voelen dat ik hier niet in een keurslijf zou worden geduwd. Ik was echt jong toen ik hier binnenkwam, kwam net van school, maar kreeg het gevoel van: we hebben je nodig en we zijn er voor je. Dat gaf toen vertrouwen en dat is nooit meer weggegaan.”

“Werken in de haven is stiekem wel een beetje een droom geweest.” Lachend: “Ik ben een Rotterdamse jongen hè, en als Rotterdammer word je opgevoed met dat de haven iets is om trots op te zijn. Als je er niet werkt en er nooit komt, is eigenlijk helemaal niet duidelijk waar je nou precies trots op bent; je hebt er nog geen beeld bij. De eerste keer dat ik de haven binnenreed, weet ik nog goed. Ik was echt onder de indruk van hoe enorm het was en hoe verbonden je bent met de wereld. De haven is een belangrijke factor in ons leven. Als ik door de haven rijd, sta ik stil bij de fabrieken die voor belangrijke grondstoffen zorgen en de containers die altijd maar weer op de goede plek terechtkomen. Daar een deel van zijn is echt heel bijzonder.”

Manuela van der Laarse-Glied (43), Veiligheidskundige
Projects & Turnarounds

“Ik begon bij Mourik als industrieel cleaner. Ik werkte daarvoor al een tijdje in de industrie en leerde zo Mourik kennen als een fijn familiebedrijf; daar wil ik wel onderdeel van zijn, dacht ik. Tijdens mijn werk als cleaner merkte ik dat veiligheid een belangrijk vraagstuk is in de haven, maar ik merkte ook dat de veiligheidskundige vaak weinig op de werkvloer te vinden was. Er miste een goede vertaling van het veld naar het management en andersom. Zo werd mijn interesse gewekt voor veiligheid; ik wilde het anders doen. Na elf jaar in de industrieel cleaning ben ik toen mijn diploma’s gaan halen en nu werk ik sinds vier jaar als veiligheidskundige voor Mourik op de Turn Arounds waar ik vroeger het cleaningwerk uitvoerde.”

“Ik heb gemerkt dat die sterke band met je team ook de veiligheid helpt. Dat gaat namelijk veel verder gaat dan alleen het controleren van procedures en werkinstructies. Het draait juist om het persoonlijke contact, weten wat er in je team speelt en hoe de groepsdynamiek in elkaar zit. Ik ben dus veel buiten te vinden, want ik ben ervan overtuigd dat je veiligheid moet waarborgen vanaf de plek zelf, en niet vanaf een kantoor. Omdat ik onderdeel ben van het team weten collega’s me te vinden en komen ze sneller naar me toe om te vragen of ik even met ze mee wil kijken.

Het zijn echt ‘mijn jongens’, dat is hoe ik het zie. Ik zorg voor hen en zij voor mij, dat is de kracht van ons team. En dus allemaal in het veld.” Lachend: “En eerlijk gezegd willen de meeste mensen me niet de hele dag op kantoor hebben, met mijn ADHD, haha.”

“Ik besef dat ik een van de weinige vrouwen ben op dit moment op de werkplaats. Gelukkig heb ik dit de laatste jaren zien veranderen. Het is een gek en onterecht stigma dat het havenwerk alleen voor mannen is. Ik leer steeds vaker slimme en toffe vrouwen kennen die stevig in hun schoenen staan.

“De mannen met wie ik werk zijn direct en dat bevalt me eigenlijk wel. De sfeer is no-nonsense. Ook de vrijheid en het sociale aspect maakt mijn werk erg leuk. Ik kan mijn energie er goed in kwijt. Ik kan hier mezelf zijn: een stoere vrouw die wordt geaccepteerd door haar collega’s! Hier geldt een “what you see is what you get”-mentaliteit: puur en eerlijk.

Jolinda Wissink, werkt sinds 2007 bij Mourik als HR-manager

“Ik kom uit het oosten van Nederland, maar sinds ik voor mijn studie in Rotterdam ben komen wonen, ben ik niet meer weggegaan. Tijdens mijn hbo-studie in bedrijfskunde, merkte ik dat de sociale kant me aantrok, dus deed ik er een master in de sociologie achteraan. Ik wil mensen echt leren kennen, uitzoeken wat hen past, maar ben ook bedrijfskundig. Daarom past HR me zo goed; daar kan ik dat mooi combineren.”

“En dat komt ook bij Mourik goed van pas, want er werken veel verschillende groepen mensen. Dankzij mijn studie sociologie heb ik geleerd om te bestuderen hoe zij zich in een bedrijf bewegen. Vanuit HR kijk ik dan waar hun kansen liggen en wat ze nodig hebben om zich te kunnen blijven ontwikkelen en zich gelukkig te blijven voelen bij Mourik.”

“Een voorbeeld is dat er veel jongeren bij ons komen werken die net van school komen. We kijken dan echt per persoon hoe zij hier een netwerk kunnen krijgen en we geven ze leuke cases om nieuwe dingen te blijven leren. Als medewerkers thuis problemen hebben, is daar ook veel begrip voor, bijvoorbeeld door de tijd en middelen te bieden om dat eerst op te lossen. Zo voelen ze zich op hun werk altijd gehoord en veilig, dat is belangrijk. Het feit dat Mourik een familiebedrijf is (nu derde generatie) helpt daar denk ik bij. Je merkt dat we het samen doen, ook vanuit de directie.”

“Naast het meedenken in persoonlijke situaties en dromen van medewerkers, houd ik me bezig met het strategisch beleid van HR. We kijken verder dan de dag van morgen en houden ons bezig met trends die op ons afkomen. Zo proberen we de bereikbaarheid van de haven te vergroten, zodat werknemers hier makkelijker met het openbaar vervoer kunnen komen, en denken we na over hoe we om moeten gaan met arbeidsmigranten. We merken dat er weinig nieuwe aanwas is om mensen die straks met pensioen gaan op te volgen, dus we hopen dat die kansen er in andere landen wel zijn. Ook kijken we om ons heen naar welke innovaties er zijn om het werk makkelijker en leuker te maken.”

Natuurlijk is het tekort aan mensen ook in de haven een groot probleem, net als in elke sector. Ik denk dat het niet helpt dat veel mensen vaak geen idee hebben van wat er in de haven gebeurt. Er is veel onbekendheid over wat voor toffe banen hier zijn, maar het wordt nu tijd dat we de Rotterdamse haven op de kaart krijgen en gaan laten zien hoe leuk het werken in de haven en in de techniek is. We vinden altijd wel iets wat bij je past!”