‘Ik wil jongeren de haven laten beleven’

Het kost een jaar voorbereiding. Drie dagen lang weegt de verantwoordelijkheid vervolgens zwaar op haar schouders, tot ze op zondagavond zes uur opgelucht adem durft te halen. Al tien jaar lang zet Sabine Bruijnincx, directeur van Wereldhavendagen, zich met hart en ziel in voor het jaarlijkse evenement. Een persoonlijk gesprek over haar passie en ambitie! 

De locatie voor het interview heeft ze zelf uitgekozen. Hotel New York, schuin aan de overkant van het World Port Centre waar haar havencarrière ooit begon. Als we naar het oude hotel-restaurant lopen, wijst Sabine Bruijnincx op een schip: hadden we die al zien liggen? We treffen het! Net vandaag ligt er een groot Chinees marineschip aan de kade, de Xi An 153. Het hart van Bruijnincx gaat er sneller van kloppen: “Dat is volgens mij nog nooit vertoond, zo’n groot Chinees schip in het centrum van Rotterdam. Dat is natuurlijk te gek!” Voor een moment blijven we staan kijken. “De grootste havens van de wereld liggen in China”, vervolgt Bruijnincx na een tijdje. “Die havens zorgen weer voor aanvoer naar Rotterdam. Hoe beter het daar gaat, hoe beter het ook met ons gaat – we zijn complementair aan elkaar. Het maakt me trots dat ze hier aanmeren.” Vanmiddag gaat ze even kijken met een paar collega’s, neemt ze zich voor.

We stappen Hotel New York binnen en kiezen een tafeltje bij de bar. Op het moment van dit interview zijn de Wereldhavendagen, die dit jaar het thema MariTeam hebben, nog maar zeven weken van ons verwijderd. “Ja, het is druk”, stelt de goedlachse Bruijnincx desgevraagd, “al zijn de voorbereidingen al een jaar bezig. Het programma staat zo goed als, we stemmen nu de laatste dingen af met alle diensten, bedrijven, toeleveranciers en opleiders. Vergunningen afronden, vergaderen… Dit is altijd een hele leuke tijd. Eigenlijk is alle voorbereiding leuk. En nog voor deze editie is afgelopen, gaan we aan de slag met die van 2020!”

Helikopterpiloot worden

Maar eerst maken we even een sprong terug in de tijd. Voordat Bruijnincx aan het roer kwam van de enerverende Wereldhavendagen, wilde ze stewardess worden. “Dat was nadat ik voor het eerst had gevlogen, ik zat toen op de middelbare school. Later richtte ik mijn vizier op helikopterpiloot. Ik heb me nog georiënteerd, maar het was het toch niet.”

Uiteindelijk koos Bruijnincx voor een studie bedrijfskunde aan de Rotterdamse Erasmus Universiteit: zakelijk, creatief, breed én een goed startpunt naar een eventuele leidinggevende rol, zo oordeelde ze. “Ik heb die studie zo internationaal mogelijk gemaakt. De wereld is immers zoveel groter dan waar je nu zit. Mijn scriptie schreef ik aan de University of New South Wales in Sydney – daar heb ik ook nog een tijdje les gegeven.”

Eenmaal thuis werkte de geboren Brabantse een tijdje bij een uitgeverij in de Veerhaven, waar ze aan verschillende magazines meewerkte, tot het punt aanbrak dat het reisvirus weer begon te kriebelen. “Ik ben toen naar Ecuador gereisd en heb daar Engelse les gegeven aan kinderen.” Via een omweg door Australië, kwam Bruijnincx weer wat later in Ghana terecht, in een dorp zonder elektra en stromend water, maar wel met de malariamug. Ook hier deed ze een half jaar vrijwilligerswerk. Over haar drijfveren kan ze kort zijn: “In Nederland heb je zoveel kansen en mogelijkheden. Het is echt een kwestie van je schouders eronder en doorzetten. Ik wilde iets terugdoen voor de wereld, voor mensen voor wie dit níet het geval is. Daarnaast wilde ik ergens ‘lokaal’ wonen. Dat is zo ontzettend leerzaam en verrijkend. In Ghana leven mensen echt op microniveau, elke dag is overleven. Ik heb dat met eigen ogen gezien en meegemaakt. Ik ben ook 24 uur heel ziek geweest door het eten van iets dat klaarblijkelijk bedorven was. Je moet echt omschakelen wat betreft je gezondheid.”

Solliciteren

Met een schat aan ervaring en wijsheid kwam Bruijnincx terug in Nederland, klaargestoomd en gemotiveerd om aan het werk te gaan. “Ik ben vacatures gaan zoeken en had me ook bij diverse uitzendbureaus ingeschreven”, vertelt ze. Via één van die uitzendbureaus kwam Bruijnincx bij het Havenbedrijf terecht. “Dat was net rond de vakantieperiode, dus ik verving op diverse afdelingen de office managers en ging zo de hele organisatie door. Ik had mijn curriculum vitae bij HR achtergelaten en mocht solliciteren als projectleider bij Stichting Wereldhavendagen. En net toen ik toe was aan een volgende stap, stapte de voormalig directeur op. Ik solliciteerde op haar functie en… voilà!”

            ‘De focus ligt op jongeren; zíj zijn immers de toekomst van onze haven’

Toekomst van de haven

Zelf is ze een levend voorbeeld van hoe een havenervaring tijdens de studie het verschil kan maken. “Wij gingen tijdens de studie naar de ECT terminal. Wat een ervaring was dat! Je rijdt veertig a vijftig kilometer naar het westen en er gaat een wereld voor je open. Ik was enorm onder de indruk en was nadien ook heel blij dat ik bij het Havenbedrijf aan de slag kon.

Voor Bruijnincx is dat nog steeds één van de voornaamste doelen van de Wereldhavendagen: jongeren enthousiasmeren voor een carrière in de haven. “Ik wil hen de haven laten beleven. Vaak hebben ze er geen weet van. Als je er immers niet mee in aanraking komt, of niemand in je omgeving hebt met affiniteit voor de haven, dan kom je er niet. Er heerst nog steeds een beeld dat er in de haven louter sjouwers nodig zijn. Als jongeren zien hoe technisch en modern het allemaal is, hoe kranen vanachter joysticks bediend worden, zijn ze vaak verwonderd.”

Toch draait het event niet alleen maar om jongeren. “Klopt”, beaamt Bruijnincx. “We willen de haven naar de stad halen, jong en oud een leuke, leerzame ervaring bieden met die enorme industrie die voor velen steeds abstracter wordt naarmate ze meer naar Europoort is getrokken. In het weekend zien we veel gezinnen en dagjesmensen, op de vrijdag werken we nauw samen met opleiders. De focus ligt toch echt wel op jongeren; zíj zijn immers de toekomst van onze haven.”

Jongeren voor jongeren

Om die reden werkt de organisatie ook graag met stagiaires, dit jaar vanuit de evenement opleidingen van Albeda en Eurocollege. Bruijnincx: “Zij werken actief mee tijdens de voorbereidingen, denken mee over het programma en hebben op de dagen zelf een belangrijke rol.” Want wie kan zich immers beter inleven in jongeren dan jongeren zelf, stelt de directeur. “Voor hun is het een leerzame ervaring in de haven en wij kunnen hun inzet heel goed gebruiken. Speciaal hiervoor is ook de Wereldhavendagen Academy opgezet. Zij houden contact met alle opleiders, maken voor ons de eerste selectie van stagiaires en begeleiden hen tijdens het traject.” Daarnaast is Inholland een vaste onderwijspartner.

            ‘In Hamburg vieren ze de historie van de haven, waar wij in Rotterdam juist focussen op het nu en de toekomst. Dat strategische werkt zo goed’

Uitbouwen

In de – bijna – tien jaar die Bruijnincx nu aan het roer staat, heeft ze flink wat stappen gezet. Eerst breidde ze het vaste team dat destijds uit drie man bestond uit naar een team van vijf. “Met maar drie man in het team ben je best fragiel”, licht ze die keuze toe. “We werkten voorheen met een jaarcyclus. Maar wil je verder ontwikkelen, de markt betrekken en een langere visie uit gaan werken, heb je een meerjarenplan nodig. En dus een groter team. Voor ons bestaansrecht zijn we afhankelijk van onze hoofdsponsors. In combinatie met de bijdragen van deelnemers en sponsoren en partners kunnen we het evenement draaien. Het ontwikkelen van een nieuwe geldstroom is echter belangrijk, dat geeft ons ook de kans in een nieuwe programmering te investeren.”

Ze roert de honing door haar muntthee en neemt een hap van haar tompouce. “Ik bezocht eens de Hafengeburtstag in Hamburg”, vervolgt ze dan. “Ontzettend leuk ook, maar daar vieren ze meer de historie, waar wij in Rotterdam juist focussen op het nu en de toekomst. Dat strategische werkt zo goed!”

Dopen

Kan ze al een tip van de sluier oplichten over het programma van de komende editie? Bruijnincx twijfelt even: wanneer komt het magazine uit? “Er zullen twee nieuwe schepen van Multraship naar de Wereldhavendagen komen die aan de kade gedoopt worden en ook in de show op zaterdagavond meespelen”, besluit ze dan. “Daarnaast hebben we een spannend nieuw onderdeel: MATCH. Hiermee krijgen studenten en young professionals de kans om zich te verdiepen in werken in de haven. Dat doen we middels seminars en workshops in Lantaren Venster, waar verschillende bedrijven zich presenteren en eventuele vacatures kenbaar maken, en waar ontmoetingen gefaciliteerd worden op de arbeidsmarkt in de foyer.”

Zelf is ze tijdens de Wereldhavendagen druk met persmomenten, overleg voeren met diensten en het schudden van handjes. “Ik wil van tevoren het hele terrein gezien hebben en ben op de dag zelf stand-by: hoe gaat het, loopt alles… Ik voel me altijd heel verantwoordelijk en houd mezelf voor om ook te genieten. Pas zondag na zessen valt dat gevoel een beetje van mijn schouders. En die maandag begint de evaluatie. En natuurlijk de voorbereidingen voor het volgende jaar!”

Vakantie

Mist de bereisde directeur het weleens: het reizen, nieuwe werelden ontdekken? “Ik hang wel heel erg aan mooie vakanties”, lacht Bruijnincx. “Samen met het gezin een mooie reis maken, laatst nog een aantal weken met een camper! Maar ik zit nu heel goed op mijn plek. De haven heeft zo’n interessante toekomst en ik ben blij daar een steentje aan te mogen bijdragen. En het is waar wat ze zeggen: als je erin werkt en leeft, gaat het in je bloed zitten.”

We stappen op. De fotograaf is inmiddels gearriveerd. De Xi An 153 ligt nog steeds aan de kade en zal de komende dagen niet van zijn plek komen. Even rust voor de harde werkers aan boord en waar kan dat beter dan in het prachtige centrum van Rotterdam. Op de kade staan een handjevol Chinezen met vlaggetjes te zwaaien. We nemen afscheid en Bruijnincx loopt met de fotograaf mee naar een geschikte locatie voor de shoot, donkere wolken dreigend aan de lucht. Wij duimen alvast voor een strakblauwe lucht op 6, 7 en 8 september. Maar weer of geen weer, de Wereldhavendagen beloven weer een spektakel te worden!