Zijn wie je wilt zijn

Met een schreeuwend tekort aan mensen in de Rotterdamse haven, moeten alle zeilen worden bijgezet. En ja, daarmee wordt zeker ook een beroep gedaan op het anders denken door en de creativiteit van de Rotterdamse haven en de mensen die er werken. Willen we over tien jaar nog steeds zo trots zijn op onze mooie haven? Dan is het tijd voor verandering.

Als voormalig terminaloperator van Hutchison Ports ECT Rotterdam praat ik nog altijd vol trots over mijn werkzame periode bij dit bedrijf. Ik kan zelfs een boek schrijven over alle mooie momenten die ik er mee heb mogen maken.

Neem alleen al de dagen waarop ik vanaf de brugkraan de zon zag opkomen met op de achtergrond het iconische nummer ‘Rotterdam wordt wakker’.

‘Waarom ben je dan weggegaan?’, is een vraag die veel mensen om mij heen mij regelmatig stellen. Het antwoord is simpel: ik wilde meer doen en mij nog breder inzetten voor de haven waar ik zo trots op ben. Inmiddels ben ik dan ook aan de slag als brandweerman op de Maasvlakte, geef ik gastlessen op scholen, verzorg ik trainingen en schrijf en spreek ik veel over de Rotterdamse haven. Met als doel anderen te motiveren en inspireren.

Onlangs werd mij tijdens een bijeenkomst gevraagd welk niveau je eigenlijk moet hebben om te kunnen werken in de haven. Een vraag waarvan ik ervan houd hem te beantwoorden. Bij het woord niveau krijg ik namelijk direct kortsluiting. Ik heb een hekel aan het woord niveau en dat komt onder andere doordat ik als jonge gast de basisschool verliet met – zoals dat in de maatschappij wordt genoemd – ‘het laagste niveau’. En toch ben ik geworden wat en wie ik wil zijn. Niet alleen op persoonlijk vlak, maar ook als het gaat mijn werk in de Rotterdamse haven. Ongeacht mijn niveau. Dat heb ik grotendeels zelf voor elkaar gekregen, maar ik realiseer me maar al te goed dat dit ook komt door de kansen die ik van anderen heb gekregen.

Kijk je naar die kansen, dan zit het hem wat mij betreft voornamelijk in de mensen die anders durfden te denken en kijken. De mensen die naar mij als persoon keken en niet per se naar mijn achtergrond en ervaring op papier. Niet alleen mooi, maar zeker ook noodzakelijk. Ook nu weer. Willen we – zoals eerder al aangehaald – over tien jaar namelijk nog steeds zo trots zijn op de Rotterdamse haven? Dan is anders denken en kijken een must.

Ik zie mijzelf als het levende bewijs van iemand die – ongeacht mijn ‘niveau’ – de boel goed voor elkaar heeft gekregen en nog veel belangrijker dan dat: kan zijn wie hij is en wilt zijn in de Rotterdamse haven. Iets wat ik nog zoveel meer mensen gun. Laten we afstappen van het denken in niveaus, laten we kijken naar iemand als persoon en naar wat die persoon in zijn of haar macht heeft. Laten we meer mensen een kans geven en als haven ook nu weer ons koppie boven water houden.