De haven dendert door

Ineens was daar het welbekende mailtje van Naomi van Onze Haven. Het magazine zou weer verschijnen. Of ik mijn column weer op wilde pakken. Wederom een bewijs voor mij dat we langzaam en met zijn allen weer op de weg terug zijn naar een speciaal normaal. Normaal, omdat inmiddels wel duidelijk is geworden dat iedereen snakt naar de tijd van voor corona. Speciaal, omdat normaal nooit meer helemaal normaal zal zijn. We hebben een les in nederigheid gehad. We hebben bijvoorbeeld geleerd dat goede zorg niet vanzelfsprekend is. Dat we ongelooflijke kanjers in de zorg hebben werken.

Rotterdam knarste en piepte. De heldere hemel die ik gedurende de eerste lockdown boven de stad zag ehb ik nog nooit eerder gezien. Hetzelfde geldt voor het minimale aantal auto’s dat ik over de Maasboulevard zag rijden. Velen waren aan huis gekluisterd om thuis te werken. Sommige ondernemers, waaronder de horeca en evenementenorganisatoren, hadden het zwaar. Anderen plusten echter – in alle bescheidenheid – in omzet. Kortom: de wereld stond even op haar kop. We zijn er nog lang niet, maar het lijkt er stiekem op dat stukje bij beetje het plezier in Rotterdam terugkeert.

Onze Haven heeft door alle omstandigheden even op zich laten wachten. Maar de haven zelf? De haven denderde gewoon door. Even een kleine opsomming wat er – naast overslag – nog meer in de haven gebeurde.

Gedurende de eerste lockdown blies heel de haven de scheepshoorns leeg om het zorgpersoneel een hart onder de riem te steken. Met drones werd in mei 2020 75 jaar vrijheid gevierd met het vormen van een groot hart op het water bij de Erasmusbrug. De Wereldhavendagen gingen door, al was het online. Een grote file containerschepen, door het vastlopen van containerschip de Ever Given in het Suezkanaal, werd moeiteloos in de haven verwerkt. We hebben met elkaar kunnen genieten van prachtige beelden tijdens het Eurovisie Songfestival met als hoogtepunt Afrojack met het Rotterdams Philharmonisch Orkest op onze Erasmusbrug.

De Erasmusbrug – niet meer uit ons stadsbeeld weg te denken – viert daarnaast dit jaar alweer haar 25e verjaardag. En wat te denken van misschien wel de mooiste brug van Rotterdam: de Willemsbrug. Zij werd 40 jaar. Beide bruggen, samen met de altijd al mooi verlichte Hefbrug, blijven in goede en slechte tijden Rotterdam verbinden.

Ook zie ik een nieuw geopend Leuvepaviljoen van het Maritiem Museum aan de Leuvehaven. En neem daarnaast de Rotterdamse Art Week die dit jaar grotendeels in ons havengebied georganiseerd werd. Tiny houses in de Rijnhaven en nog zoveel meer moois.

Rotterdam en haar haven krijgen ze niet klein. Ze denderen door. Gelukkig maar.