‘De dynamiek van de Rotterdamse scheepvaartwereld is uniek’

Marja Lippe is een bekende naam in de Rotterdamse scheepvaartwereld. De kordate Marja werkt al decennia in de haven, maar geniet nog elke dag. En al zit het kantoor van MSC, de Mediterranean Shipping Company, aan de Westblaak, ze blijft een kind van de havens. “Ik vind de Waalhaven het mooiste stukje. Daar liggen de roots van MSC.” Ze kon opklimmen tot de plek waar ze nu zit – deputy managing director – omdat MSC mensen neerzet op de plek waar ze het beste tot hun recht komen.

Hoe raakte je verzeild in de Rotterdamse scheepvaart?
“Ik was geslaagd voor de middelbare school en was nog te jong voor een verpleegstersopleiding. Ik moest anderhalf jaar overbruggen. Toen was het nog zo, dat je na het behalen van een diploma vaak werd uitgenodigd bij grote bedrijven. In 1973 viel er bij mij een brief op de mat van Burger/Conva: ‘Gefeliciteerd met je diploma en heb je zin om bij Burger aan de slag te gaan?’ Dat trok mij wel, zeker omdat ik uit een scheepvaartfamilie kom. Mijn vader voer aan boord van de schepen van de Rotterdamse Lloyd en mijn opa voor Vinke. Ik was het gewoon ze op te halen na een grote reis. Dat deed ik al van jongs af aan. Bij Burger/Conva kreeg ik mijn opleiding van Jan Eijcke, een icoon in de stad. Daarna kon ik binnen Burger aan de gang als administratief medewerkster voor de lijn ACT, mijn officiële start in de scheepvaart.

Ik ontmoette ook mijn man Dick Lippe bij Burger. Twee banen op één kussen, dat vonden we geen goed idee. Dus ben ik op 1 mei 1978 gestart als telefoniste via uitzendbureau Randstad bij Pegasus. Die club vertegenwoordigde MSC. Het ‘hele’ team bij Pegasus bestond welgeteld uit tien personeelsleden. De opleiding had ik al genoten en ik ging al snel in de avonduren mijn collega’s ondersteunen bij de administratieve afwikkeling van de MSC-schepen. Dit was nog voor de containerisatie; MSC had nog vooral stukgoed (breakbulk) schepen varen.”

“Toen MSC op 1 april 1985 een eigen kantoor aan de Westblaak (Sealiner Agencies) begon, ben ik meegegaan voor ‘export operationeel’. De eerste twee maanden hadden we nog niet de beschikking over computers, alles moest handmatig gebeuren. Tevens druppelden er steeds wat nieuwe collega’s binnen. Het was pionieren, een geweldige tijd! We hebben met elkaar keihard gewerkt en enorm gelachen. De saamhorigheid was groot. De vrijdagmiddag-‘lunchbesprekingen’ in Melief Bender zijn voor de insiders memorabel. Het leuke is dat de nieuwe generatie nu ook ‘lunchbesprekingen’ voert in Melief Bender.

Vanaf die tijd ging het snel. Het was de tijd van containerisatie en er kwamen vaargebieden naar Zuid-Afrika en Amerika bij. Mijn functie werd aangepast van operationeel naar commercieel manager.”

In de jaren tachtig vertrok MSC naar de haven van Antwerpen. Waarom was dat?
“Je had toen nog rederijen, zoals Sealand, die prominent aanwezig waren in de Rotterdamse haven. MSC kon destijds geen vaste afspraken met het Havenbedrijf maken over de aanloopdagen van de schepen. Antwerpen anticipeerde hierop en dat gaf de doorslag om uit te wijken. In 1995, toen MSC de Verre-Oostendienst opstartte, liepen we Rotterdam weer binnen met 6.700 teu schepen bij Hanno aan de Waalhaven. Op dit moment hebben we 22 calls per week op de Maasvlakte en zeven afvaarten per week met onze dedicated barges.”

Er zijn niet veel vrouwen in de Rotterdamse scheepvaartwereld die een functie zoals jij uitoefenen. Bij wie kon je terecht om uit te huilen en advies te vragen als het even niet zo mee zat?
“Tot voor vijf jaar terug kon ik terugvallen op mijn man Dick Lippe. Mijn grootste steunpilaar en adviseur. Daarnaast kreeg ik ook altijd onvoorwaardelijke steun binnen MSC van Maurizio Aponte. Op het moment dat ik terug kroop in mijn Indische bescheidenheid, gaven zij mij veel vertrouwen waardoor ik mij enorm gesteund voelde. Ik was dan weer extra gemotiveerd om er voor de volle honderd procent tegenaan te gaan, de zaken beet te pakken en af te handelen.”

Wat adviseer jij vrouwen die de Rotterdamse scheepvaartwereld in willen?
“Doen! Je moet er wel écht voor gaan, alle facetten van de haven moet je jezelf eigen maken. De dynamiek van de Rotterdamse scheepvaartwereld is uniek. Het draait niet alleen om Rotterdam, het gaat verder. Rotterdam is onze trots, maar zeker ook een graadmeter voor de economie in ons land. Zit het tegen? Dan merken we dat als eerste in Rotterdam.”

‘Rotterdam zit nog niet aan zijn top. Er kan nog zoveel meer.’

Welke toekomst is er weggelegd voor de Rotterdamse haven?
“Rotterdam zit nog niet aan zijn top. Er kan nog zoveel meer. De Maasvlakte gaat straks voluit draaien en er zijn nog veel plannen en ontwikkelingen gaande. De zittende orde moet dit wel willen. Ik bespeur vaak dat mijn generatie het nu wel mooi geweest vindt. Daarom is het goed dat jonge mensen de kans krijgen, zij hebben een totaal andere visie op de toekomst. Daar moet je je voor openstellen.”

En de toekomst voor MSC?
“Die ziet er positief uit. Een familiebedrijf pur sang, de tweede generatie zien we inmiddels ook al in leidinggevende functies. Diego en Alexa Aponte, zij zorgen voor een moderne flow en andere zienswijze binnen het bedrijf. Veranderingen, bewegingen en groei zijn er continu. Zo hoort dat ook. Binnen onze Rotterdamse club doen we ook aan talentscouting en coaching. Zo kunnen wij onze kennis en ervaring overdragen.”

MSC stelde je in mei 2008 aan als Deputy Managing Director. Wat ging er door je heen?
“Het absolute hoogtepunt in mijn loopbaan! Ik heb mijn werk altijd met veel nieuwsgierigheid en passie gedaan, om zo de gewenste resultaten te behalen. Nooit de ambitie voor een titel gehad, wel gekregen. Een prachtige beloning. Bij MSC hanteren ze de regel ‘waar mensen goed in zijn, daar moet je ze neerzetten’. Man of vrouw, dat maakt niets uit. Samen met Theo van Ravensteijn (CEO) sta ik sinds die tijd aan het roer. Theo neemt de commercie volledig voor zijn rekening. Ik ben agency manager en daarnaast zijn mijn dagelijkse verantwoordelijkheden de customer service, logistiek en intermodaal. Dit jaar is Ralf Jacobs (CFO) aan het directieteam toegevoegd. Binnen de directie is hij is verantwoordelijk voor de human resource, facility en finance.”

Hoe hou je je staande aan het hoofd van deze onderneming?
“Ik heb een groot sociaal leven. Veel vrienden die al lang in mijn leven zijn. Wij zijn er onvoorwaardelijk voor elkaar. Hoeveel dat waard is, heb ik zeker ondervonden na het overlijden van mijn man. De grootste hobby’s van Dick en mij waren de voetbalwedstrijden van Feyenoord bijwonen, golfen en reizen. Dat is onverminderd hetzelfde gebleven.”

Wat is het meest hilarische dat je in al die jaren meegemaakt hebt?
(lacht) “Dat ik gebeld werd door Elle magazine. Of ik een robuuste omgeving voor een fotoshoot kon regelen. Het was hartje winter en de mannequins gingen op de foto met de zomercollectie. Ik kon de Waalhaven Terminal wel organiseren. De kantine werd de catwalk. Geloof me, het duurde vervolgens een eeuwigheid voordat het schip aan de kade beladen was. Er was geen kraandrijver die nog oog had voor de containers!”