WERKEN IN DE ROTTERDAMSE HAVEN

Personeel de haven in krijgen is lastig, momenteel. En dat terwijl er de komende jaren zo’n vijftienduizend nieuwe mensen nodig zijn. Maar als ze eenmaal binnen zijn, is de kans groot dat ze blijven. Zeker als je de werknemers van Broekman Logistics mag geloven: een organisatie met alleen in Nederland al dertien kantoren en 596 medewerkers. Het bedrijf heeft ook vestigingen in China, India, Polen, België en Tsjechië, maar het hoofdkantoor zit hier, in de Rotterdamse Waalhaven.

Stefan, Emma, Baltus, Devika en Ruud voelen zich als een schip in het water bij Broekman en kunnen uren vertellen over wat dat werken in de haven nou zo bijzonder maakt. Dat zit ‘m bijvoorbeeld in die betoverende lichtjes, die aangeven dat een heleboel anderen tegelijk met jou aan hetzelfde doel werken. Maar het zit ‘m vooral in de collega’s, de vakbroeders. Of ze je nou op een vette hap trakteren tijdens airfryday of een Feyenoordwedstrijd skippen om je uit de brand te helpen.

Emma Hermans (23), Management Development Trainee bij Broekman Logistics
“Na een bachelor bedrijfskunde en een master strategisch management was ik voor m’n gevoel nog niet klaar met leren. Op een logistiek recruitmentevenement leerde ik Broekman kennen. Waar andere bedrijven zichzelf nogal probeerden te verkopen – ‘kijk hoe gaaf wij zijn’ – kwam Broekman lekker nuchter over. Ik besloot hier een trai.neeship te gaan doen, waarbij ik in twee jaar tijd aan vier verschillende projecten werk. Er zijn zo veel takken binnen de logistiek; op deze manier kan ik veel leren en overal een beetje van proeven. In de eerste twee weken ben ik bij alle Nederlandse locaties langsgeweest. Zo kreeg ik meteen een goed beeld van het bedrijf. De ene locatie is totaal anders dan de ander, maar de cultuur is overal hetzelfde: open en benaderbaar. Overal werd ik superwarm ontvangen en kreeg ik uitgebreide rondleidingen. Iedereen is zo trots op wat-ie doet, dat ze er de hele dag over zouden kunnen vertellen. Het was grappig om te horen dat sommige mensen, zoals de huidige CEO, zelf ook als trainee gestart zijn.

Tijdens het traineeship ben je helemaal vrij in welke projecten je wilt gaan doen. Voor mijn eerste project ging ik naar de terminal. Toen ik tijdens een rondleiding al die enorme schepen, containerstacks en kranen zag, was ik flink onder de indruk. Dat had ik als kind trouwens al, als we een wandeling maakten over de Maasvlakte. Vooraf vroegen ze of ik me wel staande zou kunnen houden in zo’n mannenwe.reld, maar daar heb ik geen probleem mee. Die directheid spreekt me juist aan. Sowieso staat de tijd hier absoluut niet stil en is er de afgelopen jaren veel verbeterd op dat vlak. Het is totaal geen ouderwets, vastgeroest wereldje. Inmid.dels zit het eerste jaar van mijn traineeship er bijna op en ben ik er helemaal van overtuigd dat Broekman de plek voor mij is. In korte tijd heb ik al meer geleerd dan tijdens vier jaar studie. De hele cultuur van korte lijntjes bevalt me ook goed. Na ieder project presenteer je je bevindingen aan de CEO en CFO. Dat geeft me het gevoel dat wat ik doe echt belangrijk is en dat iedereen heel betrokken is.

Achterin mijn auto heb ik een veiligheidshelm, hesje en schoenen liggen. Dat is altijd wel grappig, als vrienden meerijden. Toen ik een rondleiding kreeg van een kapitein over zijn vrachtschip en op de brug mocht, heb ik ook even een Snapchat gemaakt. Iedereen reageerde: ‘Wat doe jij daar nou?!’ Mensen verwachten vaak niet dat zo’n jonge vrouw tussen die containerstacks rondloopt, maar daarom vind ik het des te leuker. Binnen mijn familie ben ik de enige die in de haven is gaan werken. Als ik met verhalen thuiskom vinden ze dat hartstikke vet. Ik ben ook echt trots op wat ik doe. Als ik over de terminals loop en zie wat er allemaal gebeurt, word ik warm vanbinnen. Hier maak ik gewoon deel van uit! Ik snap wel dat havenmensen dat gevoel onderling delen. Je bent allemaal met hetzelfde doel bezig. En die Rotterdamse haven is gewoon iets waar Nederland hartstikke trots op mag zijn.”

Ruud Meuldijk (63), Branch Manager Marine Department bij Broekman Shipping
“Als jongen was ik een vrijbuitertype. Ik wilde niet heel de dag op kantoor zitten. Daarom begon ik in januari 1982 als waterklerk. Later in mijn carrière runde ik een agent.schap voor een rederij in Hamburg, maar dat betekende dat ik moeilijk vrij kon nemen en dat ik ook zaken als HR en de boekhouding zelf moest regelen. Uiteindelijk zit je meer dát te doen dan je geliefde beroep. Via de Marine Club Rotterdam kwam ik zes jaar geleden in contact met Broekman. We voegden onze kapitienskamers samen en ik kwam hier in dienst. Broekman Shipping codineert schepen naar binnen en werkt nauw samen met HCC, loodsen, roeiers en sleepboten.

Als voorzitter van de Rotterdamsche Waterklerken Vereniging heb ik veel contacten, en vanuit Broekman kreeg ik de mogelijkheid om de afdeling uit te breiden. De mensen die ik kies om naast me te werken moeten soortgelijke vakbroeders zijn, anders gaat dit niet. We zijn hier met zeven water.klerken die 24/7 klaarstaan om naar de schepen te gaan, ook tijdens feest- en verjaardagen. In principe heeft één man dienst in de avond, maar als er nood aan de man is hebben we allemáál dienst. Dan zeggen we onze privéafspraken af en gaan we door tot de klus geklaard is. Dat driemusketiersverhaal is heel sterk binnen deze afdeling: één voor allen, allen voor één. Het is een mooie club mensen die voor elkaar instaat, een broederlijk team. Laatst bood iemand een collega aan om te komen helpen tijdens een druk weekend. Die collega vroeg: ‘Maar jij gaat toch naar Feyenoord?’ ‘Dat gaat niet door dan. Ik kom je helpen.’ Als het probleem ernstig genoeg is en ze willen mij zien aan boord, dan stap ik ook zelf in de auto. Hoe dichter je bij de Maasvlakte komt, hoe meer lichtjes je ziet – tot het één grote kerstboom aan havenactiviteiten is. Iedereen om ons heen is dag en nacht aan het werk en die energie voel je. Doordat de communicatie dankzij e-mail en telefoon nu veel makkelijker verloopt, hoef je niet altijd fysiek meer een schip op. Toch is dat nog steeds het beste én het leukste. Even met de kapitein zitten. Misschien tref je, zoals ik, wel een wereldgozer die op een Grieks eiland woont – die jou z’n privéadres geeft en een vriend voor het leven wordt. Die contacten hield ik altijd goed bij. Veel van die kapiteins zijn later directeur van een rederij geworden, en die weten me nu nog steeds te vinden.

Mijn grote hobby was paardrijden, maar dat is bijna niet te combineren met dit werk. Daarom ben ik marathonloper geworden. Met de Rotterdam Running Ambassadors heb ik wereldwijd 31 marathons gelopen. Meestal kozen we havensteden uit, zodat we meteen zakenrelaties konden bezoeken. Dan zei ik: ‘Ik kom op maandag – als ik nog kan lopen, want ik loop zondag de marathon.’ Dat opende een hoop deuren. Vaak nam ik dan ook nog de medaille mee tijdens het gesprek. Als ik dat ding op tafel gooide, waren ze vaak gelijk aan boord. Soms ging ik zelfs expres een beetje moeilijk lopen. Dat dwong nóg meer respect af.”

Baltus Klip (28), Customer Service Team Lead bij Broekman Logistics
“Op mijn twintigste deed ik mijn afstudeerstage bij DSV in Denemarken. Ik woonde in de havenplaats Horsens en vond het indrukwekkend, al die schepen. We hadden regelmatig feestjes in glazen koepels middenin de haven en ik stond dan vaak om me heen te kijken. Toen wist ik eigenlijk al: deze wereld, daar wil ik nooit meer uit. Als ik ‘s morgens bij Broekman kom aanrijden zie ik het spoor om me heen, de terminals, de grote schepen en die enorme schoenendozen, zoals we ze noemen. Dat geeft me een machtig gevoel, alsof ik op een filmset sta.

Op school krijg je alleen theorie, maar eigenlijk merk je pas echt hoe allemachtig groot en indrukwekkend het is als je er eenmaal middenin staat. In eerste instantie denk je: waar zit ik naar te kijken? Hoe werkt dat allemaal? Wat zit hier allemaal achter? Maar hoe meer je je erin gaat verdiepen, hoe meer je te weten komt. Ik leer nog elke dag wat nieuws. De dagen vliegen ook echt voorbij, dat is niet normaal. Ik kijk twee keer op m’n horloge en dan moet ik alweer naar huis. Soms maak ik dagen van tien of twaalf uur, maar als je het zo naar je zin hebt, dan heb je dat ervoor over.

Ik heb altijd drie doelstellingen gehad: een vast contract, een leidinggevende functie en door blijven leren. Ik ben er best trots op dat ik ze alle drie zo snel behaald heb bij Broekman. Twee jaar geleden startte ik als specialist op de customerserviceafdeling. Het klantcontact sprak me meteen aan, want ik heb mijn praatje wel mee. ‘Jij zou nog stront kunnen verkopen’, zeggen ze weleens. Het geeft veel voldoening om alles van A tot Z te regelen voor een grote klant. Het blijft logistiek, dus het blijft altijd hectisch, maar als een opdracht goed uitpakt, voel ik me helemaal happy. Na een halfjaar werd ik gevraagd om teamlead te worden én kreeg ik meteen een vast contract. Helemaal lekker. Het leuke van dit werk is dat je alles van A tot Z meemaakt en dat je klanten ziet groeien.

Ik werk met een heel hecht en gedreven team. We kunnen allemaal goed met elkaar opschieten. We zorgen dat we elkaars klanten kunnen overnemen en – niet geheel onbe.langrijk – hebben regelmatig geplande en spontane uitjes. Met z’n allen naar Biergarten bijvoorbeeld, of het terras op in Brielle. Je voelt binnen Broekman helemaal geen hiërar.chie. Vorige maand stond ik nog te padellen met de CEO, en deden we daarna een biertje. Dat voelt gewoon goed.

Ik krijg regelmatig jobaanbiedingen via kennissen en LinkedIn, maar zeg altijd gelijk: ‘Nou, ik blijf hier nog wel even.’ Het enige nadeel is: sinds ik hier zit, ben ik volgens mij vijftien kilo aangekomen. Met ons team hebben we elke dag een andere ‘eetdag’. Maandag is tostidag, dinsdag maakt een collega lekkere broodjes, woensdag is worstendag, met broodjes knakworst, donderdag is van-allesje-wat-dag en vrijdag hebben we omgedoopt tot airfryday.”

Stefan van Kalken (42), Manager Commercial Operations bij Broekman Logistics
“Wist je dat schepen de grootste bewegende dingen op aarde zijn? Mensen zien weleens een plaatje in de krant of op tv, maar pas als je hier staat voel je: dit is echt bijzonder. De kranen, de machines… Alles om je heen is gewoon kneitertjegroot. Op de basisschool wist ik al dat ik de haven in wilde. Als we langs de ECT bij Pernis reden, vond ik dat machtig. Al die bewegingen, de complexiteit, de grootte van de schepen; ik kon er uren naar kijken.

Als kind besef je nog niet hoe belangrijk havens zijn. Eigenlijk zijn het de motoren van de economie. En dat ik nu dan een klein onderdeeltje mag zijn in die grote motor, da’s wel kicken. Veel van mijn maten werken ook in de logistiek, maar ik heb altijd de leukste foto’s. Laatst bijvoorbeeld, mocht we een Ferrari in een container laden. Dat is natuurlijk te gek om te doen.

Ik ben een containerjongen pur sang. Daar ben ik ooit begonnen en daar ligt mijn passie. Dozen schuiven. Ik begon 23 jaar geleden bij RST aan de chauffeursbalie en ben daar opgeklommen tot commercieel eindverantwoordelijke voor de terminal. Een container is een vierkant ding dat op elke plek ter wereld hetzelfde is, maar bij Broekman kwam ik in een nieuwe wereld terecht: die van breakbulk en projectlading. Dat was logistiek zoals ik ‘m niet kende, dus daar heb ik echt een weg in moeten zoeken. Vervoer maar eens een generator, of staalplaten… Gelukkig heb ik een lekker Rotterdams mondje bij me om vragen te stellen, en word je hier heel goed opgevangen en wegwijs gemaakt. Toen ik zes jaar geleden bij Broekman binnenkwam, was mijn vrouw net overleden. Mijn kinderen waren vijf en zeven jaar oud. Vanuit het bedrijf heb ik alle support en begrip gehad en dat is nooit gestopt. Ik vind het een heerlijke organisatie; het vertrouwen dat je krijgt is fantastisch en ik voel me hier als een vis in het water. Waar de organisatie me nodig heeft, daar ga ik naartoe. Ik begon zes jaar geleden in de sales en inmiddels heb ik de afdeling customer service onder m’n hoede. Vanaf de allereerste offerteaanvraag tot aan de betaling ben ik met mijn collega’s betrokken bij het proces. Ik werk samen met rederijen, doe een stukje inkoop, leg nieuwe relaties en bedenk logistieke oplossingen voor de klant. En waar ik écht trots op ben: ik mag de jonge mensen om me heen stimuleren om te groeien. Het is ontzettend gaaf om ervoor te zorgen dat de volgende generatie heerlijk in de haven aan de slag kan.

Mijn zoon is inmiddels veertien en gaat af en toe gezellig mee met papa. Dan helpt hij met dingen inscannen en gaat hij met collega’s mee naar buiten. Die raakt ook wel besmet met het havenvirus. Mensen zien werken in de haven en logistiek vaak als iets zwaars, maar in principe is het gewoon heel sexy werk. Voor mij is het in elk geval het allermooiste dat er is.”

Devika van Beveren (40), Operations Manager Ocean Import bij Broekman Logistics
“Als ik kijk naar waar ik vandaan kom, ben ik trots op waar nu sta. Zeker omdat ik het puur op praktijkervaring heb gedaan. Als je ergens passie voor hebt, pak je het snel op. Achttien jaar geleden kwam ik zonder achtergrond in de logistiek – ik had toerisme gestudeerd – bij Progeco in de administratie terecht. Twee jaar later begon mijn logistieke avontuur pas echt, bij DHL. Als je eenmaal in deze wereld zit, ga je er niet meer uit. Het dynamische trekt me heel erg aan. Sommige mensen houden van elke dag hetzelfde, maar ik heb uitdaging nodig, moet mezelf blijven ontwikkelen. Wat dat betreft zit ik helemaal op m’n plek bij Broekman. Er zijn allerlei mogelijkheden qua trainingen, je krijgt veel interne kansen en kunt goed doorgroeien. In juli 2023 begon ik hier als supervisor op de importafdeling en in november kreeg ik al promotie. Sindsdien ben ik importmanager. Ik ga naar klanten, geef offertes af, monitor KPI’s en zet projecten op. Daarnaast vergader ik met andere afdelingen om de samenwerking te verbeteren en geef ik leiding aan een team van twaalf: een mooie mix van seniors met ervaring en jonge mensen met een frisse blik.

De importafdeling zit op de zesde verdieping van het hoofdkantoor in de Waalhaven, met supermooi uitzicht. Hoewel ik hier nog geen jaar ben, zie ik mezelf niet snel weggaan. Ik heb hier alles wat ik belangrijk vind in een baan: als ik ideeën heb, bijvoorbeeld, worden die ook echt opgepakt. Daarnaast heb ik veel vrijheid, afwisseling, fijne collega’s en deadlines. Ik werk graag onder druk. In de logistiek kunnen er allerlei onverwachte issues opduiken. Stel, een klant zit met spoed op goederen te wachten, maar de boot is vertraagd. Zodra die aankomt, stel je alles in het werk om die goederen zo snel mogelijk geleverd te krijgen. Het scheelt dan dat we een goed netwerk hebben. We hechten hier veel waarde aan de personal touch en kijken verder dan puur logistiek. Dat kende ik hiervoor niet.

Ik houd nog steeds van reizen, maar mis de toerismebranche niet. Door de hectiek haal ik genoeg energie uit het werk dat ik nu doe. Onze brandmanager reist veel en het is de bedoeling dat ik straks bepaalde trips ga overnemen. Topagenten waarmee we samenwerken bezoeken, in Azië bijvoorbeeld. Binnen Nederland ben ik nu al veel op pad. Ik bezoek regelmatig klanten, en die zitten overal. Als je langsgaat, krijg je toch een beter beeld van wat een bedrijf doet en kun je in het vervolg beter inspelen op wat ze nodig hebben.

Mijn partner werkt in de zorg. Als ik vertel hoe mijn dag geweest is en wat ik allemaal heb meegemaakt, heeft ze daar niet echt een beeld bij. Daarom ben ik laatst een keer met haar de havens ingereden. Ze was net zo verrast als ik, die eerste keer in de terminal. Ik herinner het nog goed: de grote zeeschepen, de hoge kranen, de containers die van het ene naar het andere punt worden gebracht… Dat blijft indrukwekkend.”