Langs de maas

Dit zijn de eerste twee regels uit het beroemde Rotterdamse liedje van Japie Valkhoff. Anno 2018 enigszins gedateerd, maar de Rotterdammers kunnen het, als ze de tonen horen, vaak allemaal meegalmen. En Japie Valkhoff had naar mijn mening gelijk. De rivier inspireert.

Wonend aan een kade in Rotterdam kijk ik iedere dag op meerdere momenten mijmerend uit over de Maas. En iedere keer schieten er weer andere gedachten door mijn hoofd, zie ik weer andere dingen. Ik verveel me nooit. Zo stond ik zeer recent op mijn balkon in de avond te wachten op het moment dat na de grootscheepse renovatie van de Willemsbrug de nieuwe verlichting aan zou gaan. De ‘Willem’ was de derde brug op rij welke een lichtje kreeg. En wat lag hij er ineens weer trots en mooi bij! De kleur robijnrood kreeg bij mij ineens weer een nieuwe dimensie. Schepen lieten de scheepshoorn vol gaan en ter plekke kreeg ik kippenvel. Een verdwaalde toerist op de kade die het zag gebeuren pakte zijn fototoestel en schoot zijn geheugenkaart vol.

Veel omwonenden mochten van de gemeente – als gift na alle renovatieoverlast – gratis mee aan boord van een van de partyschepen om het van nabij mee te maken. Het was weer zo’n Rotterdams momentje waar je bij geweest moest zijn om het te kunnen begrijpen. Als Rotterdammer greep het je een beetje bij de strot, als u begrijpt wat ik bedoel. De Hef, de Erasmusbrug en nu de Willem gooiden het die avond op een akkoordje – ik miste alleen nog het Rotterdams Philharmonisch Orkest op de achtergrond en het plaatje was echt helemaal af geweest.

Wanneer Rotterdammers de haven en de Maas benoemen dan horen de bruggen hier vanzelfsprekend bij. De keuze van toenmalig directeur stadsontwikkeling Riek Bakker voor het bijzondere ontwerp van Ben van Berkel zijn Erasmusbrug was destijds een absolute voltreffer. Al werd er in het begin nog smakelijk om gegniffeld wanneer de brug weer stond te zwaaien bij windkracht zeven. De Erasmus heeft vervolgens zo’n twintig jaar de Hef en de Willemsbrug in de schaduw gezet. Daar is nu echter een einde aan gekomen. Eerst was het de Hef die in zijn glorie als hernieuwd begon te stralen. Nu is het de Willemsbrug die haar robijnrode kleur in de avond letterlijk afgeeft over de rivier. En samen spelen zij met de Erasmusbrug glorieus samen.

De Gemeente faciliteert. Krijgt vaak de kous op de kop als er weer eens zaken niet goed lopen, achterstand is in projecten of wanneer er overlast veroorzaakt wordt. Mag ik bij deze de gemeente Rotterdam complimenteren met de wijze waarop zij voortvarend onze bruggen hebben aangepakt? Maar vooral wil ik hen bedanken voor het eindresultaat. Eenvoudigweg hulde voor de wijze waarop de bruggen nu onze rivier, onze haven, vervolmaken. Het wachten is nu op de vierde stadsbrug.
Langs de Maas droomde ik menige droom… Welke kleur zou deze nieuwe brug krijgen?