Women at the Port

Ruim een jaar geleden ontving Mathilde de Winter, Executive Vice President Human Resources and Communications, de vraag of zij met Vopak wilde meewerken aan een nieuw initiatief om de positie van vrouwen in de haven meer zichtbaar te maken. De vraag kwam van HES International en werd al snel ondersteund door nog drie grote spelers in de haven: Anthony Veder, Stolt-Nielsen en het Havenbedrijf Rotterdam. Een mooi voorbeeld hoe bedrijven die in het dagelijkse leven elkaars concurrent kunnen zijn, hier samen de handschoen oppakken om vrouwen in de haven een gezicht te geven. En dat dat nodig is, weten Marc Blanken, Group HR Director bij HES, en Mathilde de Winter maar al te goed.

Mathilde is zelf al zo’n 15 jaar werkzaam bij Vopak. “Niet omdat ik wist dat de haven zo tof was, maar omdat het toevallig op mijn pad kwam”, trapt Mathilde af. “Vanuit deze vijf bedrijven in de haven, zit je als vakgenoten vaker om de tafel en praat je over diverse uitdagingen die spelen in de haven op het vlak van HR. Onze conclusie was toch al snel dat de rol van vrouwen in de haven niet voldoende zichtbaar is en een betere positie verdient. Wij willen ook het aantal vrouwen dat werkt in de haven laten toenemen. Op 8 maart van dit jaar, tijdens International Women’s Day, vond de eerste bijeenkomst plaats. Met dit event, georganiseerd door vrouwen én mannen, laten we zien welke kansen er voor vrouwen in de haven liggen. “Zo willen wij de fundering verstevigen en ook kennis met elkaar delen.”

Marc vult aan: “Wij slaan op onze locaties producten op- en over die iedereen in het dagelijkse leven gebruikt. En dat willen we ook mét iedereen kunnen doen, zonder uitzonderingen. Dat gaat natuurlijk verder dan het vergroten van het aandeel vrouwen in onze organisaties. Maar juist omdat het zo veelomvattend is, wil je toch met een concreet doel stappen maken. We zien dat het ontzettend belangrijk is om een veilige werkplek te creëren voor iedereen om onze doelen te halen. Als havenbedrijven zetten we fysieke veiligheid altijd op de eerste plaats. Psychologische veiligheid – je welkom en prettig voelen, waar je ook bent – moet in het verlengde hiervan liggen. Dat betekent jezelf kunnen zijn op je werk, ongeacht de onderlinge verschillen die je wellicht ervaart. Wij hebben hierin echt nog wel een weg te gaan. De eerste stap in het bevorderen van diversiteit is nu concreet de beweging in gang zetten om meer vrouwen richting de haven te krijgen, én ze te houden.”

De vijf organisaties die het Women at the Port initiatief ondersteunen, hebben uiteindelijk dezelfde doelstellingen, maar lopen ook tegen dezelfde dingen aan. Juist daarom is het zo mooi dat je hierin samen optrekt. Bij het tweede event begin september werd gevraagd een tweede genodigde mee te brengen. En daar werd goed gehoor aan gegeven.

Mathilde: “Wat zo onwijs leuk was, was dat ik constateerde dat er toen ook weer andere bedrijven bij waren. Dus genodigden namen niet altijd een eigen collega mee, maar deelden hun uitnodiging weer met andere bedrijven waar zij mee samenwerken. Zo wordt ons bereik alleen maar groter en kloppen er nu zelfs andere bedrijven aan die ook graag willen aansluiten. Ik houd ervan om te blijven dromen en hoop ook in de verre toekomst dat ons initiatief verder reikt dan alleen de communicatie over de events. Daar moeten we over in gesprek.

“Het is belangrijk om te laten zien dat dit niet alleen een vrouwenaangelegenheid is. Daarom hebben wij bewust voor deze tweede editie ook mannen uitgenodigd”, vult Marc aan: “We hebben medestanders nodig die ook op dit vlak de impact om meer vrouwen naar de haven te krijgen vergroten. Dat begint natuurlijk al bij het kiezen van een opleiding. Ook voor vrouwen is er een goed belegde boterham te verdienen in de haven. Daarnaast dwingen we onszelf ook om te kijken naar die groep die nog niet in de haven werkt, maar nog in de oriëntatiefase zit. We moeten anders denken met elkaar.”

‘Ik houd ervan om te blijven dromen.’

Mathilde vervolgt: “Wij werken natuurlijk vanuit Vopak, en dat doen vele andere bedrijven in de haven ook, samen met onder andere het STC door het bieden van stageplaatsen en wij gaan deelnemen een groeifonds”. We richten ons ook al op de nog jongere krachten van de toekomst. Zo hebben wij ook dit jaar breder deelgenomen aan de Wereldhavendagen. Het is belangrijk om te laten zien dat er nu ook andere competenties nodig zijn in de haven dan alleen de klassieke en dat we om die reden ook breder kunnen werven. We hopen zo de disbalans in de vraag en het aanbod die er nu is weg te nemen in de toekomst. Het talent dat nu werkt in de haven moet in de eerste plaats behouden blijven binnen de eigen organisatie, maar mocht het moment zich toch voordoen dat iemand om welke reden dan ook buiten de organisatie gaat kijken, is het van belang om samen te zorgen dat het talent dan wel voor de haven breed behouden blijft. Ook daar kan dit initiatief een rol in spelen”.

Er is meer voor nodig dan twee keer per jaar bij elkaar komen. Een digitaal platform waar nieuws en kennis gedeeld kunnen worden, zou een heel mooie aanvulling zijn.

Marc: “Wij zijn, in tegenstelling tot een beursgenoteerd bedrijf als Vopak, niet aan dezelfde wettelijke quota-eisen verbonden. Dat maakt ons echter niet minder ambitieus op dit vlak. We hebben juist gekozen voor stevige ambities in alle lagen van onze organisatie.”

Mathilde vult aan: “Voor Vopak is dit inderdaad anders.” Maar wij willen verder gaan dan voldoen aan deze wet- en regelgeving en maken daar ook zichtbare stappen in. We kunnen er niet omheen dat er is aangetoond dat een diverse organisatie bijdraagt aan betere besluitvorming. De hele toekomst hier naartoe geeft mij ook zeker wel hoop dat we daar gaan komen”.

“Vopak had gelukkig wel ook al vrouwen in de operatie werken”, vervolgt Mathilde. “Dat scheelt enorm in de beleving van andere collega’s, het is niets nieuws. Wij kijken en handelen ook vanuit een divers selectieproces, waarin te alle tijden de kwaliteiten van een nieuwe medewerker voorop staan. Niemand wil ergens aan de slag gaan, alleen om zijn aard of uiterlijkheden. Dan sta je al 1-0 achter.”

Marc vult hierin aan: “Ook bij HES hebben we verschillende mooie voorbeelden, op alle lagen in de organisatie. Zo bestaat het managementteam van onze terminal in Gdynia (in Polen) voor meer dan de helft uit vrouwen. Verder hebben vier studentes recentelijk bij ons onderzoek gedaan naar hoe het is voor vrouwen om te werken in een organisatie waarin mannen van oudsher sterk vertegenwoordigd zijn. Dit onderzoek ‘Vier paardenstaarten in de haven’, keek breder dan alleen naar twee van onze terminals. Zo spraken de studentes ook met vrouwen in de binnenvaart, bij defensie en bij de brandweer. Door ons op die manier kwetsbaar op te stellen en te willen blijven leren, schaven we ook onze doelstellingen steeds weer bij. Zo hebben we bijvoorbeeld heel bewust de keuze gemaakt dat inclusie voorloopt op diversiteit. Je moet eerst zorgen dat iedereen zich welkom kan voelen, voordat je gaat werken aan het binnenhalen van meer diversiteit.”

“Daarom moeten we beginnen met die woorden ook om te draaien”, vult Mathilde aan. “Het start met inclusiviteit bieden als organisatie voordat je überhaupt kan werven voor een diversiteit aan medewerkers.

‘Niemand wil ergens aan de slag gaan, alleen om zijn aard of uiterlijkheden.’

Marc sluit af: “De Rotterdamse haven ondergaat een enorme transitie en dat is vanuit ons vak razend interessant. Met de energietransitie, nieuwe samenwerkingen, en vele andere bewegingen staat de haven niet stil. Als wij als initiatiefnemers dan ook nog mogen bijdragen aan het zichtbaarder maken van de vrouwen die nu en later werken in de haven, zorgen we gezamenlijk voor een nog mooier wordende Rotterdamse haven.”