Werken in de Rotterdamse haven

Hoe overweldigend de Rotterdamse haven ook is, je voelt je er nooit nietig. Iedereen doet ertoe. Niemand is er een nummer. Wie zijn of haar werk naar behoren doet, kan rekenen op een serieus salaris, volop doorgroeimogelijkheden en interessante secundaire arbeidsvoorwaarden. Bij het op- en overslagconcern C. Steinweg Group, veelal afgekort tot Steinweg, gaan ze zelfs nog een stap verder. Privacy wordt gegund aan kersverse moeders en aan hen die in alle rust willen bidden. Dominic, Marco, Sanne, Berwa en Michella piekeren er dan ook niet over om te stoppen. Tel daar de grote afwisseling aan werkzaamheden ‘geen dag is hetzelfde’ bij op en je zou willen dat je een collega van hen was.

‘Gebedsruimte was voor mij doorslaggevend.’

Berwa Saleh (36), Network Engineer bij C. Steinweg Group

“Mijn achtergrond is nogal bewogen. Mijn wieg stond in Irak, in het Koerdische deel. Op mijn twaalfde zijn we, met we bedoel ik mijn familie, ons vaderland ontvlucht, omdat we er ons leven niet veilig waren. Mijn carrière als IT’er begon in 2007 in Naaldwijk. In 2012 ben ik teruggegaan naar Irak om daar aan de slag te gaan op de Amerikaanse universiteit. Ik vond dat ik de ervaring die ik inmiddels in Nederland had opgedaan moest inzetten voor de wederopbouw van Irak, een land dat in puin lag. Dat ging maar even goed. De situatie werd door de komst van de IS grimmiger en grimmiger. Het leven in angst, in een land waar de elektriciteit voortdurend uitvalt en de wegen zo slecht zijn dat er elke dag dodelijke ongelukken zijn te betreuren, dat bij elkaar opgeteld heeft mij in 2019 doen besluiten opnieuw terug te gaan naar Nederland. Ik vond het naar mijn kinderen bovendien niet eerlijk om daar te blijven. Hun toekomstperspectief zou minimaal zijn in Irak, terwijl ik zelf alle kansen heb gehad in Nederland.

In Nederland kwam ik te werken bij een detacheringsbedrijf. Bij Steinweg hadden ze dit bedrijf ingeschakeld, omdat ze een Network Engineer zochten. Ik werd voor deze rol naar voren geschoven. Als Network Engineer houd ik me bezig met de algehele infrastructuur, zowel in Nederland als (op afstand) in het buitenland. Ik moet er simpel gezegd voor zorgen dat gebruiker A thuis kan communiceren met gebruiker B op het hoofdkantoor in Rotterdam of op een van de andere locaties van Steinweg in Nederland en met gebruiker C in Singapore of Zárate in Argentinië. Ik pleeg het onderhoud, ik vervang apparatuur indien nodig en sta paraat bij storingen.

Steinweg was blijkbaar erg tevreden over mij, want ze boden me na een jaar een vast dienstverband aan. Om meerdere redenen heb ik ja gezegd. Je mag bij Steinweg zijn wie je bent. Die vrijheid is rijkdom. Ik ben een belijdende moslim. Van een moslim wordt verwacht dat hij of zij vijf keer per dag bidt. Andere werkgevers doen daar best moeilijk over. Als je al mag bidden, dan is het in een hoek zonder enige privacy. Bij Steinweg hebben ze een heel mooie gebedsruimte gecreëerd. Voor mij was die mogelijkheid doorslaggevend bij mijn keuze bij Steinweg te blijven. Dat ik ongestoord kan bidden tijdens mijn werk vind ik belangrijker dan mijn salaris. In mijn top 3 van arbeidsvoorwaarden staat een aparte gebedsruimte op nummer 1, gevolgd door salaris en werkplezier. Aan alle voorwaarden voldoet Steinweg. Ik heb het er hartstikke naar mijn zin.

Ik heb geen verleden met havens. Eerlijk, als ik niet gedetacheerd zou zijn bij Steinweg, zou ik daar niet gewerkt hebben. Maar nu ik er iedere dag ben, ik rijd van de Waalhaven naar de Maasvlakte en van de Maasvlakte naar Moerdijk, raak ik geregeld een soort van betoverd.”

‘In deze functie word ik ontzettend uitgedaagd.’

Michella Woods (35), Expediteur bij C. Steinweg Group

“Een goede vriend biechtte op dat hij veel spijt had dat hij ooit ontslag had genomen bij Steinweg. Zo’n toffe werkgever heeft hij daarna nooit meer gehad. Als hij dat vindt, dan moet Steinweg wel heel bijzonder zijn, dacht ik. Ik zat op dat moment in een zakelijke sleur. Waarom zou ik het niet gewoon proberen? Ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd bij Steinweg. Sinds afgelopen maart maak ik als Expediteur deel uit van de afdeling Base Metals op het hoofdkantoor van Steinweg aan de Waalhaven. In deze functie ben ik de tussenpersoon voor de klant, ik organiseer het logistieke proces van a tot z.

Die goede vriend had meer dan gelijk. Ze denken bij Steinweg zo ontzettend mee met het personeel. Alles is bespreekbaar. De lijnen zijn er kort, en dat voor een megagroot concern. Iedereen wordt op dezelfde manier behandeld. In de kantine zitten de divisiemanagers of de directeur naast jou. Binnenkort hebben we een teamuitje met onze afdeling. Daar kijk ik altijd enorm naar uit. Op de werkvloer wordt hier nagenoeg niet gemopperd. Sterker, we lachen wat af met z’n allen. Wat ik heel speciaal vind, dat Steinweg beschikt over een ontspanningsruimte en een ruimte waar moeders in alle rust kunnen kolven. Je hoort mij niet beweren dat Steinweg de enige goede werkgever is, maar aan dit level kunnen weinig bedrijven tippen.

Ik ga dus niet dezelfde fout maken als die vriend. Als het aan mij ligt, blijf ik bij Steinweg. In deze functie word ik ontzettend uitgedaagd. Op mijn 35ste ben ik van alles aan het leren. Ik kan hier mijn hersenen opnieuw laten werken. Ik ben zo blij dat ik deze overstap heb gemaakt.

Niemand had van mij verwacht dat ik op mijn achttiende zou kiezen voor de haven. De haven is niet iets wat ik vanuit huis heb meegekregen. Mijn opa was schipper, maar hem heb ik nooit gekend. Ik ben van de mooie kleding, de mooie nagels. En van het schilderen. Mijn ouders hebben me meerdere keren gevraagd of ik het wel heel zeker wist, want ze betwijfelden of de haven wel bij mij paste. Moest ik geen andere opleiding dan het STC overwegen? En eerlijk, in het begin schrok ik nogal van het stevige taalgebruik in de haven. Ik ben religieus opgevoed, mijn ouders zijn kerkelijk. Voor mij voelde de haven als een cultuurschok. Die harde humor is een stuk minder dan zeventien jaar geleden. Er zijn inmiddels veel meer vrouwen werkzaam in de haven, en daarmee is de toon een stuk milder geworden.”

‘Het ontwerpen van de pindakaasfabriek was bijna aan mijn neus voorbijgegaan.’

Marco Snoei (50), Projectmanager bij C. Steinweg Group

“De haven heeft altijd een aantrekkingskracht op mij gehad. De haven is non-stop in beweging. Er draait altijd wel wat. Ik ken de haven door en door. Zowel vanaf de waterkant, ik ben een zoon van een binnenvaartschipper, als vanaf de kade. Door die levendigheid verveelt de haven nooit, zelfs niet na bijna vijftig jaar. Als ukkiepukkie kwam ik er al.

Sinds 2009 ben ik in dienst bij Steinweg, maar ik kom er al sinds 1991 over de vloer. Steinweg had een onderhoudscontract bij mijn vorige werkgever. Op een gegeven moment had ik het daar niet meer zo naar mijn zin. Aanvankelijk dacht ik erover om als zzp’er verder te gaan. Ik bracht dat ter sprake bij Steinweg. Dit prachtige bedrijf wilde me hebben, maar niet als zzp’er. Het bood me een dienstverband.

Mijn thuissituatie leende zich destijds eigenlijk niet voor een eigen zaak. Mijn toenmalige echtgenote had MS, en hoewel ze redelijk zelfstandig was, kwam een groot deel van de huishoudelijke taken en de zorg voor haar en onze zoon op mij neer. Als je voor jezelf begint, heb je extra energie nodig om de boer op te gaan. Je moet jezelf verkopen. De beslissing om bij Steinweg in dienst te gaan, gaf thuis rust.

Ik ben bij Steinweg begonnen als monteur bij de technische dienst, verantwoordelijk voor de kranen. Nee, ik heb geen hoogtevrees. Hoewel, ik moest laatst invallen op een kraan en dat was wel weer even wennen. Een Kraanmachinist zit op 25, 30 meter hoogte. Da’s toch best hoog, merkte ik. Als je dat werk niet dagelijks doet, is het even slikken.

Ik ben gespecialiseerd in procestechniek. En toen de functie van projectmanager vrij kwam was ik daar de aangegeven persoon voor. Steinweg is in de basis een op- en overslagbedrijf, ik kwam er als projectmanager pas achter wat ze er allemaal nog bij doen. Weleens van Skippy pindakaas gehoord? Dat produceert Steinweg voor een Amerikaanse klant. De pindakaasfabriek in de Beneluxhaven heb ik mogen ontwerpen en mee mogen opzetten. Zo’n gaaf project was als zzp’er aan mijn neus voorbijgegaan.

Grote kans dat ik tot mijn pensioen bij Steinweg blijf. Steinweg is goed voor zijn werknemers, qua beloning en secundaire arbeidsvoorwaarden. Ze geven je veel vrijheid, je mag je eigen tijd indelen. Die autonomie, en de diversiteit aan werkzaamheden, maken dat ik het super naar mijn zin heb bij Steinweg.”

‘De haven vind ik nog altijd kicken.’

Dominic van Otterloo (31), botenbaas bij C. Steinweg Group

“Ja, ik ben een botenbaas, zo noemen we dat hier. Ik ben leidinggevende over de ploegen die zich ontfermen over het laden en lossen van schepen. Aan mij dat dit proces veilig en correct verloopt en dat iedereen zijn werk doet.

Ik heb best wel snel carrière gemaakt binnen Steinweg. Ik ben zes jaar geleden begonnen als havenarbeider. Aanhoeken en afhoeken van metalen, voornamelijk aluminium en koper, dat was destijds mijn werk. Vervolgens werd ik bestuurder van het rollend materiaal. Vanaf dit jaar ben ik één van de zes botenbazen bij Steinweg. Als je de schouders eronder zet, als je initiatief toont, kom je heel ver. Bij Steinweg zijn de doorgroeimogelijkheden legio.

Ik werk al vanaf mijn 16e in de haven, na mijn opleiding bij het Scheepvaart en Transport College (STC). Waarom gekozen voor de haven? In de haven is altijd werk. En het volk dat er werkt, dat is mijn volk. Daar kan ik het beste mee overweg. Hart op de tong, dat type. Op kantoor is het personeel doorgaans wat terughoudender. Op kantoor zou ik gillend gek worden. Ik ben een doener, ik kan niet stilzitten. Het gaat vaak over Feyenoord in de haven. Ik ben zelf niet zo van de voetbal. Als er verder niets op tv is, kijk ik weleens naar voetbal, maar ik ga er niet mijn bed voor uit, zeg maar.

Ik ben meer van het motorrijden. Ik ga geregeld met de motor naar mijn werk. Prachtig om met de motor door de haven te rijden. Dat geeft zo’n gaaf gevoel van vrijheid. Ik werk niet op één locatie. Ik pendel tussen de Waalhaven, Botlek en de Maasvlakte, ik ben daar waar ze me nodig hebben op dat moment. Spierballen heb je niet per se nodig in dit vak. Het is handig als je ze wel hebt, maar je moet vooral slim te werk gaan. Je moet efficiënt werken. Als je overzicht hebt, scheelt dat de helft aan sjouwwerk.

Het mooiste aan mijn werk is de afwisseling. Elke dag is anders. Andere ladingen, andere mensen waarmee je werkt. Eén keer per maand heb ik avonddienst. Ideaal. In die week kan ik alles plannen waar ik anders niet aan toekom. Tandarts, kapper, dat soort zaken.

Het is niet zo dat ik verslaafd ben aan mijn werk. In mijn vakantie ben ik met andere dingen bezig en mis ik mijn werk niet. Maar ik heb het naar mijn zin bij Steinweg. De arbeidsvoorwaarden zijn goed. En de haven, die blijft boeien. Ik vind de haven nog steeds kicken. Al die machines, het is een mooie wereld.

‘Geur van specerijen roept bij mij instant jeugdherinneringen op.’

Sanne Boukoura (40), Team Lead Financial Control bij C. Steinweg Group

“Geen dag is bij Steinweg hetzelfde. Steinweg is een heel veelzijdig bedrijf. Van cacao tot aluminium, we behandelen de meest uiteenlopende commodities, grote hoeveelheden aan handelsproducten. Iedere commodity vraagt om een andere aanpak. Iedere business heeft zijn eigen bijzonder- heden. Dat maakt mijn werk enorm divers en interessant. We zitten zeker niet altijd op kantoor. Geregeld trekken we de werkschoenen aan en gaan we naar de kade. Cijfers gaan pas leven als je dieper in de materie duikt en als je het op- en overslagproces met eigen ogen volgt. Met een betere connectie met de operatie als positief bijeffect. In de operatie zijn ze recht voor zijn raap. Ik kan die open, eerlijke communicatie wel waarderen.

Met mijn team creëer ik managementinformatie voor commercie en operatie. Wij verzamelen informatie, waar is nog ruimte en waar niet, en adviseren vervolgens degenen die een beslissing moeten maken. We ondersteunen commercie bij tarief- en contractonderhandelingen op basis van financiële analyses en kostprijsberekeningen. We voeren controles uit op dossiers en facturatie. Enzovoort.

Ik kom uit een Steinweggezin. Mijn moeder heeft maar liefst 48 jaar voor Steinweg gewerkt, aanvankelijk als Expediteur, later als Compliance Officer. Als klein meisje nam mijn oma mij één keer per week mee naar de Willemskade, het hoofd- kantoor van Steinweg was destijds nog daar gevestigd, voor een lunch met mama. Ik vond het daar geweldig: ik mocht mijn handjes kopiëren en op de toetsen drukken van de typemachine. Ik heb me er altijd welkom gevoeld.

Mijn moeder geniet sinds vorig jaar van haar pensioen, mijn vader werkt nog altijd bij Steinweg. 43 jaar geleden kwam hij erbinnen als vorkheftruckchauffeur, en werkte later als kraanmeester. Inmiddels werkt hij alweer 17 jaar als general supervisor bij Steinweg Oman. Steinweg was voor mij als kind dé plek waar grote mensen werken. Ik wist niet beter. Waar ik ook ben ter wereld, de geur van specerijen roept bij mij instant jeugdherinneringen op. Die geur associeer ik met Steinweg. Samen met mijn jongere zus had ik in onze studententijd een vakantiebaan bij Steinweg. Zij is daar nooit meer weggegaan, ze werkt er inmiddels al twintig jaar op de afdeling Base Metals. Ik ben na mijn studie iets heel anders gaan doen. Totdat vier jaar geleden de mogelijkheid zich voordeed er als teamleider aan de slag te gaan. Ik kan analytisch denken, ik kan rekenen, en ik ben opgegroeid met Steinweg. Deze baan was mij op het lijf geschreven.

Ik ben moeder van drie kinderen. Dat vereist weleens de nodige organisatie thuis. Ik krijg alle ruimte om een drukke baan te combineren met een druk gezin en dat werkt enorm fijn.”