Port of Pride

Zonder dat zijn ouders het wisten, voer Marco Valk (53) als elfjarig mannetje met regelmaat met de pond van Maassluis naar Rozenburg om door het gebied te fietsen. Hij was gefascineerd of misschien wel geobsedeerd door de raffinaderijen, de lichtjes en de haven. Voor een kind uit Maasland een compleet futuristische wereld waar hij uren naar kon kijken. En nog steeds. Als voorzitter van de stichting Port of Pride komt zijn droom uit om deze wondere wereld nog kleurrijker te maken.

Marco’s ogen glinsteren van plezier wanneer Erik de Neef, voorzitter van de KRVE en medeoprichter van stichting Port of Pride, de motoren start van een roeiersboot waarmee we voor de fotoshoot van dit interview door de haven van Rotterdam gaan varen. “Hoe lang is het geleden dat je achter het roer hebt gezeten Erik? Je kan dit nog wel toch?’’ grapt Marco naar Erik die als voorzitter van de KRVE voornamelijk nog kantoorwerk doet.

Magische sferen
Het is nog aardedonker wanneer we wegvaren. De lichtjes van de boten hullen de haven in magische sferen. Zelfs als volwassen vent geniet Marco zichtbaar van het tafereel dat aan ons gezichtsveld voorbijschiet, zoals joekels van containerschepen en hijskranen. Wanneer we over het water glijden, raakt Marco al snel gedesoriënteerd. En dat ondanks het feit dat hij al menigmaal de haven van dichtbij zag. Marco: “Altijd als ik mensen op bezoek krijg, neem ik ze mee met een watertaxi en varen we met hoge snelheid door de Rotterdamse haven. Het blijft spectaculair.’’ De Rotterdammer komt met zijn evenementenbureau Co Solo al jaren over de vloer bij bedrijven in de haven. Steeds weer valt hem één ding op: het management ziet er nogal blank uit, is heteroseksueel en op leeftijd. Niet bepaald een afspiegeling van de omgeving waar de bedrijven opereren.

Cijfers ontbreken, maar dat er in de haven van de meest diverse stad van Nederland maar weinig homo’s, vrouwen, allochtonen en gehandicapten werken, is volgens Marco meer dan duidelijk. Best frappant voor een haven die uitblinkt op het gebied van vernieuwing. Tijd voor verandering vindt Marco.

Jezelf zijn
Samen met Tjeerd van der Voorn, Managing Director Vopak Agencies en Erik de Neef, voorzitter van de KRVE, richt hij de stichting Port of Pride op die zich inzet om de diversiteit bij de bedrijven in de Rotterdamse haven te vergroten. Zelf is hij homo. Erik draait zich met een grote glimlach vanachter het roer om en roept: “En ik heb een homo op de wereld gezet.’’ Je kan erom lachen, maar Marco weet als geen ander hoe prettig het is als je kunt werken in een omgeving waar je gewoon jezelf kunt zijn. En in een rauwe mannenwereld kan het wellicht lastig zijn om uit de kast te komen. Of voel je je überhaupt niet aangetrokken om er te gaan werken, waardoor je als haven talent misloopt dat je wel graag aan boord had willen hebben. Hetzelfde geldt voor vrouwen, allochtonen en gehandicapten.

Diversiteit
Valk licht toe: “Uit verschillende onderzoeken komt naar voren dat een gezond bedrijf een diversiteit aan mensen heeft. We willen de beste haven van de wereld blijven en dan moet je bedrijf wel een representatie zijn van de wereld waarin je leeft.’’

“Als je nooit begint, gaat er nooit wat veranderen toch?’’

En juist omdat de drie mannen het beste van het beste willen voor de haven trekken ze gezamenlijk aan de bel. De noodklok klinkt. Figuurlijk dan. Marco: “Ik heb echt niet de illusie dat er op korte termijn hele grote verschuivingen plaats gaan vinden. Als je nooit begint, gaat er nooit wat veranderen toch?’’

Zo heeft hij ook zijn oorspronkelijke beroep van fysiotherapeut opgepakt en sprong hij in het hol van de leeuw. “Ik werd gevraagd om fysio te worden bij een voetbalclub. Kun je je voorstellen: een homo die aan mannen gaat zitten voor zijn beroep? Eerst was ik sceptisch, maar toen bedacht ik me dat dit mijn eigen vooroordelen waren die me tegen hielden. En het gaat hartstikke goed.’’

Vooroordelen weghalen en mensen een spiegel voorhouden. Dat is de aanpak die Port of Pride in de haven voor ogen heeft. Met als eerste speerpunt het onderwerp überhaupt bespreekbaar maken. “Als diversiteit binnen een bedrijf een regulier gespreksonderwerp wordt, vind ik dat al een heel mooi resultaat.’’

Concreet betekent dit dat Marco zelf ten strijde trekt en bij bedrijven langsgaat om te vertellen over stichting Port of Pride en wat het voor hen kan betekenen. “We zijn nog maar een paar maanden bezig natuurlijk en doen dit allemaal naast onze fulltime baan. Maar we hebben al heel wat bedrijven van naam en faam aan ons weten te binden, zoals de roeiers, Alphatron Marine, JRC Marine en Vopak.’’ Marco wijst naar buiten en vertelt trots. “Kijk, we varen toevallig langs het Scheepvaart- en Transportcollege. Zij hebben zich ook bij ons aangesloten.’’ En dat betekent dat zij onder meer aan de slag kunnen met een toolkit en sessies in de bioscoop. “Met filmpjes kunnen we mensen met hun eigen gedrag confronteren.  Al is het nu natuurlijk lastig om mensen bijeen te brengen in een bioscoopzaal. Online zouden we dit ook kunnen doen hoor, maar ik geloof sterk in live verbinding en een-op-eengesprekken. Mensen individueel beïnvloeden. Zodat wanneer iemand op de werkvloer een rotopmerking naar een collega maakt, er eentje is die zegt: ho stop, zo gaan we hier niet met elkaar om.’’

Port of Pride geeft de aangesloten bedrijven tools in handen om het onderwerp inclusiviteit en diversiteit op de agenda te krijgen. Marco legt uit hoe: “Als je het Port of Pride stempel krijgt, betekent dit twee dingen: het wordt vanzelfsprekend dat je diversiteit en inclusiviteit nastreeft en daarnaast wijs je als bedrijf iemand aan die de contactpersoon wordt en die achter deze twee kernwaarden aangaat binnen het bedrijf.’’

Inclusiviteit
De toolbox bevat onder andere workshops, maar ook op maat gemaakte bedrijfsuitjes waarbij er wordt stilgestaan bij de thema’s diversiteit en inclusiviteit binnen het bedrijf. Marco: “Met inclusiviteit bedoel ik dat er onder het personeel op wordt toegezien dat een bepaald persoon niet wordt buitengesloten of belachelijk wordt gemaakt vanwege zijn of haar geaardheid of afkomst. Het moet niet zo zijn dat diegene het aandurft om deze blanke cultuur binnen te treden en vervolgens wordt weggepest. Dan zet je talent overboord waarmee je wellicht net dat streepje voor op de rest van de wereld kunt behouden,’’ sluit hij trots af terwijl we afmeren aan de kade.

Marco trekt zijn lange zwarte jas met zeemansknopen tot aan zijn oren. Het is fris en guur op deze ochtend. Ondanks dat hij inmiddels flink verkleumd lijkt, is de glimlach niet van zijn gezicht af te slaan. Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk en zal vele deuren van bedrijven in de Rotterdamse haven voor hem openen. “Dit is voor mij een jongensdroom die uitkomt. Als klein ventje heb ik uren naar deze haven getuurd. Gefantaseerd over wat er zich hier allemaal afspeelde. En nu is dit mijn werkterrein en kan ik mijn steentje bijdragen aan deze magische wereld. Dat vind ik heel gaaf.’’